Napisała Narwana w dniu

Jedyną rzeczą, jakiej mogłam żałować w związku z przechodzeniem Kathy Rain 2, był brak odświeżenia sobie części pierwszej. Fabuły obu produkcji mocno się ze sobą zazębiają, choć na początku nic na to nie wskazuje. Ileś lat już upłynęło od poznania Kathy w oryginalnej odsłonie, więc istotne wątki uległy rozmyciu w pamięci. Na tyle mocnemu, że skrót wydarzeń z poprzedniej odsłony, zaprezentowany na początku "dwójki", niewiele mi dał. Pomimo to nie mogłabym powiedzieć, że nie bawiłam się dobrze, towarzysząc charakternej protagonistce w jej nowych przygodach. Z wielkim zaangażowaniem docierałam do każdego najmniejszego śladu pozostawionego przez Soothsayera - seryjnego zabójcy o wprost magicznym przydomku.

Ciemne chmury nad Kassidy

W maju 1998 roku, trzy lata po wydarzeniach z Cornwall Springs, spotykamy Kathy Rain żyjącą w mieście Kassidy i oferującą swoje usługi jako prywatny detektyw. Niewielkie biuro "Rain Investigations" jest połączone z prywatnym apartamentem bohaterki: pokojem sypialnianym mieszczącym w sobie aneks kuchenny i małą garderobę. Bohaterce niezbyt powodzi się w życiu, żeby nie powiedzieć wprost, że jest spłukana i rozpaczliwie potrzebuje pieniędzy. Z jej narracji wynika, iż ma na swoim koncie kilka owocnych spraw, lecz nowi klienci się nie zjawiają - konkurencja nie śpi, a nowi prywatni detektywi wyrastają spod ziemi jak grzyby po deszczu.

Kathy to nieidealna - pod względem osobowości - postać, której postępowanie, pomimo wiary w jej dobre intencje i szczere serce, może wzbudzić mieszane odczucia. Ten trudny charakter uwidacznia się w relacjach z wieloma postaciami pobocznymi, między innymi z Eileen, która zarzuca przyjaciółce, że zjawia się u niej tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebuje. Taką opinię o własnej córce podziela matka Kathy. Najbardziej martwiący moment to ten, gdy Josh - młody agent FBI - niemal traci pracę, ponieważ uległ zauroczeniu i zgodził się pomóc Kathy. Bohaterka nie tylko świadomie naraża go na kłopoty, ale też nie przejmuje się konsekwencjami ani nie zdobywa się na przeprosiny, co rodzi poczucie, że dążenie do wyznaczonego celu stoi ponad otaczającymi ją ludźmi - w negatywnym sensie.

Bądź co bądź, Kathy nabiera perspektyw na lepszą przyszłość za sprawą dużej nagrody oferowanej za pomoc w ujawnieniu tożsamości Soothsayera. Antagonista ma już na koncie pięć ofiar, które zdaje się łączyć tylko jedno: odłamki obsydianowego lusterka znajdowane na miejscach zbrodni. Gdy Kathy zaczyna żywiej interesować się tą sprawą, media huczą o zabójstwie poczytnej autorki Debry Sinclair. Powieściopisarka straciła życie w domku letniskowym położonym na terenie parku narodowego. Informacje o pozostałych ofiarach, począwszy od stycznia 1998 roku, Kathy musi odnaleźć w bibliotece publicznej, żeby uporządkować chronologię zdarzeń i móc dowiedzieć się możliwie jak najwięcej o każdej z uśmierconych osób. To pierwsze poważne zadanie: jak odnaleźć archiwalne artykuły w gąszczu dat i lokalnych piśmideł, które będą traktować o ofiarach Soothsayera? Diabeł tkwi w drobnych szczegółach - w publikacji o Debrze wspomniano, że poprzednia ofiara, Jane Doe, została zamordowana w rocznicę wydania "Stormchaser", jednej z powieści pani Sinclair. Kathy może sprawnie odszukać tę datę w bibliotecznej wyszukiwarce książek i powiązać ją z datą zabójstwa. I tak, po sznureczku, chwytając się małych, ale znaczących szczegółów, wkrótce główna bohaterka będzie dysponować pokaźną listą tropów. A to dopiero początek fascynującego śledztwa.

Czarne lustrzane odłamki

Kiedy Kathy zaczyna aktywnie badać sprawę Soothsayera, wokół niej zaczynają dziać się trudne do wyjaśnienia rzeczy: otrzymuje zagadkowe notki podpisane literą "T.", a jej sny przeradzają się w koszmarne wizje, w których pojawiają się zwęglone zwłoki Jane Doe, martwe ciało zawieszone na ogromnym haku i inne makabryczne obrazy.

Oczywiście Kathy nie jest osamotniona w swoim śledztwie: regularnie korzysta z pomocy Eileen, pracującej w redakcji The Kassidy Gazette, i wymienia się informacjami z innym prywatnym detektywem: Lucasem Longhornem. W grze przewijają się też różne postacie poboczne powiązane z ofiarami. Nie wszyscy są chętni z miejsca podzielić się tym, co wiedzą na temat Soothsayera: większość z nich żąda jakiejś drobnej przysługi lub trzeba w coś wymyślić, by zdobyć ich zaufanie. Sąsiadka jednego z zabitych mężczyzn chętniej podzieli się swoimi spostrzeżeniami z protagonistką, jeśli zauważy, że łączy ją coś z Kościołem. Ksiądz z parafii King of Kings najpierw poprosi Kathy o pomoc w naprawie samochodu - na podstawie opisu narzędzi należy podawać mu te właściwe, co jest angażującym zadaniem. Scena w nocnym klubie z poezją na żywo zachwyca, bowiem gracz może ułożyć własne haiku z gotowych wersów (5-7-5) i każdy z nich został zdubbingowany, co sprawia podwójną frajdę, gdy protagonistka odczytuje do mikrofonu gotowe dzieło; wszystko po to, żeby zwrócić uwagę właścicielki Club of Hearts. Jeszcze jedną zapadającą w pamięć zagadką była ta z hakowaniem komputera Jane Doe, mając do dyspozycji sprzęt i oprogramowanie z końcówki lat 90.

Zbieranie wskazówek jest satysfakcjonujące, choć szkoda, że twórcy nie wykorzystali potencjału tablicy korkowej zawieszonej w biurze Kathy. Zamiast zasypać ją nowymi tropami i pozwolić graczowi na własnoręczne przypinanie czy łączenie dowodów - co mogłoby być znakomitym zwieńczeniem każdego z pięciu kluczowych dni dochodzenia - tablica pozostaje jedynie tłem, przykryta starymi notatkami. To tym bardziej rozczarowuje, bo ewidentnie ten element mógłby się wpisać w rozgrywkę, a zamiast tego za każdym razem, po naciśnięciu na tablicę, gracz usłyszy lekko nonszalanckie stwierdzenie bohaterki, że znajdują się tam nieistotne już rzeczy. Na plus pozostaje to, że podczas rozmów można się odwoływać do przedmiotów umieszczonych w ekwipunku lub rzeczy znajdujących się w otoczeniu i oznaczonych szarawym diamencikiem. Wypróbować warto wszystkiego, chociaż Kathy nie zawsze działa według życzenia gracza - zdarza jej się komentować bezsensowność niektórych interakcji i nie chce pokazywać pewnych obiektów pewnym postaciom. Dobrze, że kiedy ktoś powie, iż nie wie nic na temat ofiar Soothsayera, ich nazwiska automatycznie wykreślają się z podręcznej listy tematów, co jest zdecydowanie pomocne.

Największym ograniczeniem okazała się liniowość. Gra nie pozwala graczowi na żadne pomyłki. Jeśli wybierzemy opcję prowadzącą do jakiegoś fatalnego zdarzenia, ekran natychmiast zblaknie, a akcja cofnie się o kilka chwil wstecz. To sprawia, że niektóre sceny, aż proszące się o alternatywne rozwiązania, tracą potencjał. Więcej niż jeden sposób na wyjście z trudnej sytuacji sprawiłby, że gracz chętniej sięgnąłby po grę ponownie, by odkryć alternatywny przebieg wydarzeń.

Pomimo wszystko fabuła stoi na solidnym poziomie. Scenariusz jest dobrze napisany, a po zakończeniu gry dostrzega się subtelne momenty, w których twórcy próbowali coś zasugerować zawczasu. Strona wizualna, w tym liczne przerywniki filmowe w stylu pikselowym, została dopieszczona w najdrobniejszych detalach, a animacje robią ogromne wrażenie. Projekt świata i postaci dopełnia znakomity dubbing, dzięki któremu historia broni się na równi z serialowym kryminałem z nieco wyższej półki.

Warto podkreślić, że Kathy Rain 2: Soothsayer nie jest tytułem, do którego można podejść z marszu, z czystej sympatii do gatunku point and click. Produkcja wymaga dobrej znajomości pierwszej części, a dodatkowo nie każdy gracz odnajdzie się w wątkach nadnaturalnych, które potrafią zaskoczyć. Gra ma dużo mocnych stron, natomiast jej odbiór może okazać się cięższy, niż na pierwszy rzut oka się wydaje.

Rok 1998. Kathy Rain trafia na trop seryjnego mordercy zwanego Soothsayerem, który na miejscach zbrodni zostawia odłamki obsydianowego lusterka. Angażujący i mroczny kryminał, który nie daje spokoju.

Producent: Clifftop Games

Wydawca: Raw Fury

Rok: 2025

Regularna cena (Steam): 79,99 zł
Ocena (Steam): przytłaczająco pozytywna (+780 recenzji)

8/10

Podsumowanie

Czy studio Clifftop Games mogło się pokusić o bardziej nieliniową fabułę i dodanie większej liczby narzędzi detektywistycznych? Tak. Czy chciałabym, żeby powstała kolejna część przygód Kathy Rain, pomimo niechęci do niektórych jej działań? Jeszcze jak! Pomimo pewnych "ale" to nadal bardzo dobra pozycja, która zdecydowanie zadowoli większość fanów pierwszej części serii.

Jeśli piszesz o grach i masz chęć wspólnie coś stworzyć lub jesteś niezależnym twórcą gier i chcesz, aby dowiedziało się o niej jak najwięcej osób, napisz na adres:

narwana.games@gmail.com

© Narwana Games 2025