Two Falls (Nishu Takuatshina) - gdzie spotykają się dwa światy...

Kiedy Jeanne przybywa do Nowej Francji, jest rok 1665. Statek, którym podróżowała do Ameryki Północnej, zatonął po sztormie i niemal wszyscy pasażerowie zginęli. Jedynymi ocalałymi są pełna wiary córa królewska oraz... pies. Terminem "cór królewskich" określano młode kobiety wysyłane z Francji położonej w Europie do Nowej Francji, kolonii, w latach 1663 - 1673 z polecenia króla Ludwika XIV. Miały one zmniejszyć przewagę liczebną mężczyzn i w miarę szybko wychodzić za mąż. Jeanne swoje własne przetrwanie może potraktować jako znak od Boga lub przekleństwo, ale jedno jest pewne: znajduje się na obcym lądzie, zapewne daleko od jakichkolwiek ludzkich siedzib, a jej jedyną pociechą jest ciepło bijące z psiego ciała.

Nishu Takuatshina, czyli dwie jesienie i dwie wewnętrzne przemiany

Jeanne przeszukuje plażę gęsto usłaną kamieniami. Rozgląda się za jakimikolwiek oznakami życia i prowiantem. W chwili największej potrzeby zwrócenia się do Boga młoda kobieta uświadamia sobie, że zgubiła swój różaniec. Ból związany z tą stratą, jak również rozpacz po tragicznej śmierci przyjaciółek, nieco łagodzi biblia odnaleziona w piasku. Jeanne jako kobieta nigdy nie mogła legalnie przewertować zawartości Pisma Świętego, a teraz ma jedno tylko dla siebie, z dala od ludzkich spojrzeń. Gdy protagonistka trzyma biblię w dłoni, na ekranie pojawia się informacja o możliwości dokonywania wyborów kształtujących światopogląd głównych bohaterów. W przypadku Jeanne chodzi przede wszystkim o relację z wiarą, z kolei Maikan, którego także poznajemy w pierwszych minutach Two Falls, może wypracować zaufanie wobec białych ludzi lub zacieśnić więzy z naturą.

Ziemie, które są nazywane przez Innu domem, są czymś więcej niż terenami łowieckimi. To mosty do naszej przeszłości.

Gdy Jeanne rozpoczyna walkę o przetrwanie, trzydzieści pięć kilometrów dalej młody Indianin o imieniu Maikan dokonuje przerażającego znaleziska. W leśnym poszyciu odnajduje ciało oskórowanego białego wilka. Osobie bądź osobom, które zabiły zwierzę, zależało tylko na futrze. Ten widok, agonia, jaką Maikan wyczuwa w powietrzu, jest dla bohatera bardzo bolesny i świadczy o braku szacunku wobec istot zamieszkujących lasy. Obawia się, że pozbawienie życia wilka dla jego białej szaty rozgniewało Ducha Zimy, który ukazuje się pod postacią nieustępliwego, zabójczego mrozu. Chociaż do nadejścia zimy pozostały tygodnie, Maikan rzeczywiście natrafia kilkukrotnie na oszronioną roślinność i lód pokrywający ścieżki. Mając w pamięci opowieść swojego pradziada o najstraszliwszej zimie, jakiej doświadczyli Innu, Maikan chce odkupić nieswoje winy, zlokalizować futro i zwrócić je wilkowi. Musi tylko zdążyć przed końcem jesieni.

Dziwnym zbiegiem okoliczności Jeanne zostaje odnaleziona przy wraku przez posiadacza białego futra. Pierre, łowca i handlarz, na początku oferuje królewskiej córze jedynie pomoc w rozpaleniu ogniska, jednak Jeanne mocno nalega, aby mężczyzna zgodził się na wspólną wędrówkę w stronę Quebecu. Wie, że sama nie ma dużych szans na przetrwanie, a odpowiedzialność musi wziąć za życie swoje i psiego kompana, któremu nadaje imię Capitaine.

Pozostawienie zwłok, aby uległy rozkładowi, było postrzegane przez Innu jako torturę dla duszy wciąż uwięzionej w gnijącym ciele.

Two Falls odkrywa przed odbiorcami kawałek lądu i historii raczej niespotykanych w grach wideo. Produkcja kładzie nacisk na barwną opowieść oraz wiedzę o prawdziwych wydarzeniach z okresu, w jakim została ona osadzona. Wraz z progresem fabuły odblokowywane są kolejne wpisy w dziennikach należących do Jeanne i Maikana, które obszernie objaśniają ich postrzeganie świata, ale znaleźć tam można także ciekawostki, na przykład taką o rozprzestrzenianiu się czarnych szczurów na wskutek ekspansji kolonialnych. Nie brakuje wzmianki o tym, jakie choroby roznosiły. Prześledzenie tych notatek częściowo zaspokaja apetyt na uzupełnienie historycznego kontekstu. Te teksty utwierdzają też w przekonaniu, że gra jest pozbawiona przypadkowych, wymyślonych elementów.

Występujący w niezliczonych opowieściach rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej "duch zimy" nosi wiele imion, z których niektóre uważane są za tabu. Pozostaje fascynującym przykładem ewolucji rdzennych mitów przekazywanych ustnie, szczególnie po przybyciu i zawłaszczeniu tych motywów przez europejskich przybyszów. Prekolonialne interpretacje przedstawiają ducha jako strażnika atakującego tych, którzy zagrażają naturze.

Ważnym tematem poruszonym w Two Falls, o jakim warto napomknąć, jest próba nawracania rdzennych mieszkańców Ameryki na chrześcijaństwo. Ten wątek reprezentuje na pozór uduchowiona postać Augustina De Lyona, księdza nie do końca godnego zaufania.

Powolna tułaczka i zagrożenie Duchem Zimy

Two Falls to symulator chodzenia z krwi i kości, lecz jest w nim mniej eksploracji i podnoszenia różnych obiektów, a więcej kształtowania relacji poprzez długie, sensownie napisane, rozmowy. Dialogów słucha się niezwykle przyjemnie dzięki profesjonalnemu dubbingowi. Aktorów użyczających głosów postaciom, tym pierwszoplanowym i tym pobocznym, dopasowano bardzo dobrze. Na dynamikę całej rozgrywki pozytywnie wpływa naprzemienne sterowanie Jeanne i Maikanem. Gdy śledzimy poczynania jednego z tych bohaterów, a później powracamy do tego drugiego, wszelakie postępy w ich wędrówce i przeskoki czasowe wydają się naturalniejsze. Ich ścieżki ciekawie splatają się ze sobą, choć w sposób niebezpośredni, dlatego gracz w zniecierpliwieniu oczekuje, kiedy i w jakich okolicznościach dojdzie do spotkania protagonistów.

Interakcja z otoczeniem jest co prawda ograniczona do niezbędnego minimum, ale wielotygodniowa przeprawa przez kanadyjskie lasy i szlaki ma jedną istotną zaletę. Zapierające dech w piersi jesienne krajobrazy. Styl artystyczny Two Falls przypomina chociażby ten z Firewatch, gdzie pory dnia decydowały o całej palecie kolorystycznej. W dziele stworzonym przez Unreliable Narrators jest podobnie. Lasy, w których rozgrywa się akcja, nigdy nie wydają się monotonne. Gdy Jeanne na wskutek nieszczęśliwego zdarzenia oddziela się od swoich towarzyszy i jest objęta strachem, otoczenie staje się mroczniejsze, wypłowiałe, a czaszki zwierząt, powieszone na pniach przez Innu, łypią złowrogo na młodą Francuzkę. Gdy Maikan i Pierre podążają jej śladem, opowiadając sobie po drodze o tym, jakie zwyczaje wynieśli ze swoich domów rodzinnych, jest już początek zimy i niemal czuć rześkie powietrze tego pogodnego, bezwietrznego dnia. Przyprószone śniegiem iglaki i krzewy są zaklęte w bezruchu i zapewne przysłuchują się tym pogawędkom. Tą malowniczą warstwą wizualną Two Falls można się delikatnie zauroczyć i szczerze zachwycić.

Pomimo lekkiego niedosytu związanego z półotwartym zakończeniem, doceniam w Two Falls (Nishu Takuatshina) oryginalną tematykę, dbałość o detale i nakreślenie interesującej historii zderzającej ze sobą dwie odmienne kultury reprezentowane przez Jeanne i Maikana. Wyobrażam sobie, że w tak ciekawym świecie przedstawionym, do tego mocno nasiąkniętym historią, doskonale sprawdziłaby się gra akcji albo przetrwanie, coś obszerniejszego i pozwalającego graczowi na przeżycie większej liczby przygód, poznanie jeszcze więcej perspektyw. Jednak i w symulatorze chodzenia z bogatą narracją czas upłynął mi miło, ba, nie zabrakło też kilku momentów wściekłości czy wzruszeń. Polecam dać szansę, jeśli lubujecie się w grach z przesłaniem.

Oyginalna opowieść osadzona w realiach Kanady drugiej połowy XVII wieku. Przedstawia perspektywy dwóch postaci, Jeanne i Maikana, których losy splatają się za sprawą skradzionego futra białego wilka.

Producent: Unreliable Narrators

Wydawca: Unreliable Narrators, Indie Asylum

Rok: 2024

Regularna cena (Steam): 91,99 zł

Ocena (Steam): bardzo pozytywna (+105 recenzji)

7/10

Podsumowanie

Jeanne i Maikan to protagoniści, których rozwój, mierzenie się z nieznanym, obserwuje się ciekawie. Szkoda, że ich dalsze losy niejako trzeba sobie samodzielnie dopowiedzieć na podstawie decyzji podjętych w grze. Warstwa audiowizualna momentami zachwyca, a podejście do historii - w zgodzie z faktami, bez lukrowania - wzbudza duży respekt. Warta uwagi produkcja.

Jeśli piszesz o grach i masz chęć wspólnie coś stworzyć lub jesteś niezależnym twórcą gier i chcesz, aby dowiedziało się o niej jak najwięcej osób, napisz na adres: narwana.games@gmail.com

© Narwana Games 2024